تأثیر جلبک خشک (کلرلای پودری) بر فاکتورهای رشد و ترکیبات بدنی روتیفر آب شور Brachionus plicatilis در مقایسه با جلبک‌های تازه (Isochrysis galbana و Nannochloropsis oculata)

تحقیقات مختلف اثبات کرده است که رشد و محتوای بیوشیمیایی روتیفرها می­تواند تحت تأثیر نوع غذا تغییر کند. ریز جلبک­ها به عنوان یکی از منابع غذایی مهم برای کشت روتیفرها به ویژه از لحاظ شاخص­هایی نظیر رشد، بقا، میزان پروتئین، چربی و اسیدهای چرب، ضروری هستند. در تحقیق حاضر اثر جلبک  خشک کلرلا (معادل وزنی جلبک­های تازه) در مقایسه  با جلبک­های تازه ایزوکرایسیس گالبانا و نانوکلروپسیس آکولاتا  با غلظت cell/mL 106×5  بر رشد و ترکیبات بدنی روتیفر آب شور بررسی شد. کشت روتیفرها در شرایط استاندارد و در ظروف پلاستیکی 500 میلی‌لیتری و با تراکم اولیه 30 عدد در میلی‌لیتر صورت گرفت. نتایج نشان داد که میزان رشد جمعیت روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا (cell/mL106×5) بیش از روتیفرهای تغذیه شده با نانوکلروپسیس و پودر کلرلا است (05/0>P). بیشترین و کمترین نرخ رشد ویژه  به ترتیب در روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا و پودر کلرلا مشاهده شد (05/0>P). بیشترین محتوای پروتئین در تیمار پودر کلرلا و حداکثر چربی در روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا مشاهده شد. میزان اسید چرب غیر اشباع DHA و همچنین نسبت DHA/EPA در روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا به طور معنی‌داری بیش از دیگر تیمارها بود، در حالی که میزان EPA در روتیفرهای تغذیه شده با نانوکلروپسیس آکولاتا به طور معنی­داری بیش از دیگر تیمـارها بود. بر اساس مطالعه حاضر جلبک خشک کلرلا نمی­تواند جایگزین بهتری برای جلبـک­های تازه در ایجاد رشد مناسب روتیفر B. plicatilis باشد.